การจัดการกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกขอบเขตที่ 3: ความท้าทายที่ซ้อนอยู่ในความสำเร็จของความยั่งยืน

การปล่อยก๊าซเรือนกระจกขอบเขตที่ 3 ซึ่งครอบคลุมการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทางอ้อมทั้งหมดที่เกิดขึ้นในห่วงโซ่อุปทานของบริษัท เป็นส่วนสำคัญแต่มักถูกมองข้ามในการคำนวณคาร์บอนฟุตพริ้นท์ขององค์กร การจัดการกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกขอบเขตที่ 3 มีความสำคัญเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องสำหรับองค์กรที่มุ่งมั่นลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม 

ความท้าทายของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกขอบเขตที่ 3 

ความยากลำบากหลักในการดำเนินการรายงานการปล่อยก๊าซเรือนกระจกขอบเขตที่ 3 อยู่ที่ขอบเขตอันกว้างขวางและความซับซ้อนของมัน ต่างจากขอบเขตที่ 1 (การปล่อยก๊าซโดยตรง) และขอบเขตที่ 2 (การปล่อยก๊าซทางอ้อมจากพลังงานที่ซื้อมา) ขอบเขตที่ 3 ครอบคลุมกิจกรรมที่หลากหลายทั้งต้นน้ำและปลายน้ำในห่วงโซ่อุปทานของบริษัท ซึ่งรวมถึง: 

• สินค้าและบริการที่ซื้อมา 
• การเดินทางเพื่อธุรกิจ 
• การเดินทางของพนักงาน 
• ของเสียที่เกิดจากการดำเนินงาน 
• การขนส่งและการกระจายสินค้า 
• การใช้งานผลิตภัณฑ์ 
• การจัดการผลิตภัณฑ์เมื่อหมดอายุการใช้งาน 
• การลงทุนและสินทรัพย์ให้เช่า 
  
  สำหรับหลายองค์กร การปล่อยก๊าซเรือนกระจกขอบเขตที่ 3 มักมีสัดส่วนมากที่สุดของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั้งหมด  

ความยากลำบากในการดำเนินการ 

มีหลายปัจจัยที่ก่อให้เกิดความท้าทายในการดำเนินการรายงานการปล่อยก๊าซเรือนกระจกขอบเขตที่ 3: 

• การเก็บรวบรวมข้อมูล: การรวบรวมข้อมูลที่ถูกต้องจากแหล่งต่างๆ ตลอดห่วงโซ่อุปทานอาจมีความซับซ้อนและใช้เวลานาน 
• การกำหนดขอบเขต: การตัดสินใจว่าควรรวมหรือไม่รวมการปล่อยก๊าซใดบ้างต้องพิจารณาอย่างรอบคอบและอาจส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อผลลัพธ์ของการคำนวณ 
• วิธีการคำนวณ: การเลือกวิธีที่เหมาะสมในการคำนวณปริมาณการปล่อยก๊าซจากกิจกรรมที่หลากหลายอาจเป็นเรื่องท้าทาย 
• การมีส่วนร่วมของคู่ค้าในห่วงโซ่อุปทาน: การร่วมมือกับคู่ค้าเพื่อให้ได้ข้อมูลที่จำเป็นอาจต้องใช้ความพยายามและการสร้างความร่วมมืออย่างมาก 
• ความต้องการของทรัพยากร: การรายงานขอบเขตที่ 3 อย่างครอบคลุมมักต้องการเวลา ความเชี่ยวชาญ และทรัพยากรทางการเงินจำนวนมาก